Wegens omstandigheden heb ik weer een kleine achterstand met mijn blogs. Mijn nederige verontschuldigingen hiervoor. Hier een verslag van een wandeling een maandje terug.

Je kent hem wel; de periodieke verkoudheid. Ik heb hem nu, met alles erop en eraan. Verstopte neus, loopneus, af en toe een naar kuchje…gewoon BAH. Aan de andere kant ben ik op dit moment verre van ontspannen. Daarom vind ik het meer dan vervelend dat een lekker rondje hardlopen er even niet in zit. Dan maar weer een rondje wandelen (hiking vind ik nog steeds hipper klinken).

Ik heb het plan opgevat om het wandelen zowiezo wat hipper te gaan maken. Daarom wil ik er voor waken dat alle blogposts over mijn wandelingen ontaarden in ‘ geiten-wollen’ gezever over groene blaadjes en hoge bomen. Toch is er iets wat jullie moeten weten; ik ben voor een groot deel groot geworden op de Hoge Veluwe. Mijn ouders hadden een stacaravan in de buurt van Vierhouten. Binnen 5 stappen stond ik midden in het bos. Ik heb daar alles wel een keer voorbij zien komen; herten, wilde zwijnen, roofvogels en zelfs vossen. Als een echte kleine Freek Vonk liep ik over de uitgestrekte heidevelden op zoek naar sporen. Dat is misschien de reden dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds een zwak heb voor wandelen in het bos en het spotten van wild.

Terug naar vandaag. Ik moest er dus weer even uit. Even nieuwe energie opdoen. De stilte opzoeken. Het plaatselijke bos heb ik wel even gezien. Maar waar ga ik dan naartoe? Opeens wist ik het: ik ga naar het Robbenoordbos. Iedereen die over de A7 richting de Afsluitdijk rijdt kent het bos wel. Langs de snelweg lijkt het echter niet zoveel voor te stellen. Toch schijnt het hier mooier te zijn dan je in eerste instantie zou denken. Daarnaast loop je hier ook nog eens kans om een heuse ree tegen het lijf te lopen. Ik wilde het wel eens een keer met eigen ogen zien en meemaken.

Ik had mijn auto neergezet op een parkeerplaats bij het Dijkgatsbos. Daar zou ik mijn wandeling beginnen. Wat mij meteen opviel was dat het overal erg drassig was. Ik was dan ook blij met mijn nieuwe Salomon X Ultra 2 GTX hiking schoenen. Sinds mijn oom had verteld dat hier regelmatig reeën te spotten zijn, had ik erg zin om deze hike te gaan doen. Misschien daarom dat mijn verwachtingen hoog waren en het eerste aangezicht van het bos me een beetje tegenviel. Het zag er allemaal erg kaal en grauw uit en bovenal erg rechttoe/rechtaan. Maar wie weet valt het allemaal wel mee en wordt het een fantastische wandeling. Het weer zat in ieder geval mee. Het was bewolkt maar droog en zeker niet koud. Af en toe was er zelfs een waterig zonnetje te zien achter het grijze wolkendek.

De wandeling werd al gauw avontuurlijker dan ik had verwacht. Zo werd een wandelpad plotseling onderbroken door een beekje. Even heb ik met de gedachten gespeeld om een grote aanloop te nemen en er overheen te springen. Toen ik enkele tientallen meters verderop een houten bruggetje zag liggen heb ik deze gedachte maar snel weer laten varen. Straks worden mijn kleren nog vies, dacht ik nog. Jullie zien het, ik ben nog erg nieuw op het gebied van hiking. De drassige grond en het prut hielp ook al niet mee. Mijn nieuwe hiking-schoenen zagen er al snel niet meer uit. Ik moest nog erg wennen aan het idee van vies worden.

Na zo’n 3 kilometer liep ik door een  groot uitgestrekt weiland het Dijkgatsbos uit. Hier hoopte ik wat grazend wild te kunnen zien, ergens in de buurt van het water. Het tegendeel bleek echter waar. De omgeving zag er erg verlaten uit. Al snel liep ik het Robbenoordbos in. Dit bos kenmerkt zich door de rechte paden en kleine beekjes, welke haaks op de paden zijn aangelegd. De wandeling werd er helaas niet erg spannend op. Het werd na 7 kilometer even spectaculair toen ik een pad was ingeslagen wat uitliep op een sloot. Ook hier dacht ik wel even naar de overkant te kunnen springen, maar hier wist ik zeker dat ik niet droog de overkant zou halen. Ik probeerde nog met een grote boomstam een brug te slaan om zo aan de andere kant van de oever te geraken. Toen ik echter zag hoeveel brandnetels er tegen de kant aan zaten liet ik dat plan ook varen. Er zat niets anders op dan het hele stuk weer terug te lopen. Goed voor de kilometers, moet je maar denken.

De laatste 3 kilometer liepen over een fietspad richting de auto. Ook hier geen ree of ander wild te zien helaas, zelfs geen vogel. Ik was toch wel enigszins teleurgesteld. Elke keer als ik op de A7 langs het Robbenoordbos reed fantaseerde ik over een mooi uitgestrekt bos met wild en mooie natuur. Het viel nu allemaal erg tegen. Misschien moet ik in de zomer nog een keertje terugkomen, als de bomen mooi groen zijn en er niet zoveel zeiknatte bladeren over de drassige grond verspreid liggen. Voor nu kan het Robbenoordbos even van de shortlist. Op naar de volgende hike.

Ik heb onderweg weer wat foto’s gemaakt. Klik hier om ze te bekijken.

De statistieken:

Afstand: 11,15 km
Duur: 02:23:58
Bewogen duur: 02:00:35
Tempo: 12:55 min/km
Bewogen tempo: 10:49 min/km
Gemiddelde snelheid: 4,60 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 5,50 km/u
Maximum snelheid: 8,80 km/u
Hoogte winst/verlies: 38 meter/42 meter
Gemiddelde hartslag: 118 bpm
Hoogste hartslag: 151 bpm

Official timing by:

#StravaProveIt:

Mijn hiking-avonturen worden mede mogelijk gemaakt door:

Vond je dit leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit bericht via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.

Hou je ook van wandelen en hiking? Wordt dan lid van de officiële Hiking in Nederland Facebook-groep.