Ironman 70.3 West-Friesland

Al in 2019 is Ironman neergestreken in de stad Hoorn, toen nog in de vorm van een 5150 (de kwart afstand). Het jaar daarop zou de eerste Ironman 70.3 worden georganiseerd, maar helaas gooide corona roet in het eten. Ik had me wel ingeschreven voor de 2020-editie, maar deze werd verschoven naar 2021. Ook in 2021 kwam het er niet van, omdat de triathlon wederom werd verschoven en ditmaal naar een datum waarop het mij niet zou lukken om mee te doen. Ik heb me toen over laten schrijven naar de Ironman 70.3 in Maastricht, waarover jullie hier meer kunnen lezen.

Terug naar Hoorn. In 2022 zou het dan eindelijk moeten gaan gebeuren; een triathlon die door de straten voert waarin ik ben opgegroeid. In figuurlijke zin dan. Toegegeven, de voorbereidingen waren niet ideaal. Mede door het feit dat ik sinds 2021 bij het Korps Nationale Reserve zit heb ik niet zoveel kunnen trainen als ik had gewild. Zo had ik dit jaar nog niet (in open water) gezwommen en ook het aantal fietskilometers lieten te wensen over. Hardloopkilometers had ik echter wel voldoende en ook mijn basisconditie was wel in orde. Ik ging dan ook met vol vertrouwen richting Hoorn om te knallen tijdens de wedstrijd.

Zoals gebruikelijk tijdens een triathlon moest ik eerst mijn fiets inchecken. Dit gebeurde op zaterdag; een dag voordat de race los zou barsten. Het was prachtig weer, dus dat maakt het altijd extra leuk om alvast wat sfeer te proeven. De sprint- en de kwart afstand liepen ten einde dus ik kon nog mooi wat mensen zien finishen. De Ironman-village met de bijbehorende stands en ‘winkeltjes’ stelde helaas niet zoveel voor. Jammer voor de beleving, goed voor de portemonnee. Het registreren ging voorspoedig, zodat ik met mijn startbescheiden en stickers mijn fiets gereed kon maken. De transitiezone bevond zich op een groot voetbalveld nabij het Julianapark, waar ook de zwemstart en een deel van het hardloopparcours zich bevond. Nadat Epona (de fiets dus…) was ingecheckt en mijn transitionbags waren opgehangen op de daarvoor bestemde plek zaten alle formaliteiten erop en kon ik naar huis.

De volgende dag ging het wekkertje om 05:00. Snel aankleden, laatste spulletjes pakken en hup, samen met Edith op naar Hoorn. Bijzonder ritueel is altijd het opplakken van de startnummer-tattoos; op de een of andere manier lukt het mij nooit om ze er helemaal netjes op te krijgen. Dit zal wel komen door al het haar op mijn arm…maar goed, dat terzijde. Eenmaal in Hoorn aangekomen zag ik tot mijn blije verbazing dat er een hoop collega’s waren van het Korps Nationale Reserve. Zij verzorgde ondersteuning als verkeersleider langs het parcours. Dit zorgde er mede voor dat ik een mooi parkeerplekje dichtbij de start had. Gelukkig maar, want de tijd begon te dringen. De transitionzone sloot al om 06:30 zodat ik nog moet opschieten met het oppompen van mijn fietsbanden en het vullen van mijn bidons. Na deze voorbereidingen was het al tijd om naar de start te gaan. Na nog even een sanitaire stop (race light, race fast) heb ik mijn wetsuit aangedaan, Edith een kus gegeven en mij naar het startvak begeven.

Om 07:00 klonk het startschot. Zoals gebruikelijk bij dit soort wedstrijden was het een rolling start. Om de zoveel seconden gingen er 2 triatleten het water in. Na ongeveer 30 minuten was het mijn beurt; mijn Ironman was begonnen. Ik sprong het water in en zwom door de historische haven van Hoorn. De temperatuur van het water was heerlijk; ideaal om in te zwemmen. Het zwemmen door de haven ging dan ook erg voorspoedig, totdat ik buitengaats het Markermeer had bereikt. Er stonden pittige golven en de stroming stond dusdanig dat ik elke keer met ademhalen water binnenkreeg. Hierdoor kwam ik niet in mijn ritme en moest ik af en toe even schoolslag zwemmen om zo weer een beetje op adem te komen. Ik was dan ook blij toen ik op een gegeven moment de eerste boei had bereikt en zo dus van richting kon veranderen. Het volgende stuk zwom een stuk prettiger, al moest ik natuurlijk ook nog een keer terug naar de haven. Al met al ging het zwemmen niet van harte en kwam ik met 46 minuten het water uit. Niet zoals ik had gehoopt en gepland, maar de schade viel me nog enigszins mee gezien de omstandigheden. Side-note: dat het zwemonderdeel pittig was bleek ook wel uit het feit dat de reddingsbrigade in totaal maar liefst 21 zwemmers heb moeten helpen…

De overgang van zwemmen naar fietsen ging soepel, al moest ik wel een stukje lopen vanaf het water naar de fiets. In de omkleedtent heb ik nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om op adem te komen en toen ben ik naar mijn fiets gesneld. Eenmaal op de fiets ging het meteen lekker. Ik heb snel wat voeding en sportdrank genomen en vervolgde zo mijn weg door de polders en dijken van West-Friesland. Ik had een paar dagen ervoor al een stuk van de route gefietst bij wijze van training dus ik had wel een globaal idee wat me te wachten stond. Het ging allemaal dan ook erg voorspoedig en voordat ik er erg in had was ik al bij Medemblik aangekomen; vanaf daar was het meer dan bekend terrein. Ik werd bij Wervershoof nog even opgeschrikt door een pittige valpartij, waarbij de atleet in kwestie stil op de grond bleef liggen. Gelukkig kwam er ook al een ambulance aangesneld. Vanuit Wervershoof ging de route door Andijk, Enkhuizen en vanuit Bovenkarspel door naar Hoorn. Bij Bovenkarspel stond mijn vader samen met mijn broertje nog langs het parcours; altijd leuk om zo wat bekende mensen onderweg tegen te komen. Het laatste stuk van de fietsroute ging over de dijk richting Hoorn. Op dit stuk had ik het meeste last van tegenwind, waardoor het soms nog lastig was om een snelheid van 30 kilometer per uur vast te houden. Toch kwam ik binnen de 3 uur weer terug in Hoorn, om zo te beginnen aan het laatste onderdeel.

Het hardlopen blijft toch keer op keer het onderdeel waar ik mij het prettigst bij voel. Zeker als het prachtig weer is met een zonnetje kan ik er echt van genieten. Zo nu ook weer. Het was een feest der herkenning met allemaal bekenden langs de kant van het parcours. Edith natuurlijk, maar ook vrienden Daan en Niels waren naar Hoorn gekomen om mij aan te moedigen. Het hardlopen bestond uit 2,5 rondjes door een deel van de oude binnenstad, de haven en het Julianapark. Het feit dat het meerdere rondjes waren bracht ook met zich mee dat ik dus elke keer weer alle bekenden langs het parcours tegenkwam, wat het lopen extra leuk maakte. Net zoals met Ironman Maastricht werden er per rondje polsbandjes uitgedeeld. Ik was dan ook evengoed blij dat ik beide bandjes had gekregen en de afslag richting de finish kon nemen. De finish-area was opgesteld op een soort eilandje omringt door bomen. Vanwege het mooie weer waren er een hoop mensen op het evenement afgekomen zodat er ook de laatste paar honderd meter een hoop toeschouwers stonden. In een tijd van 6 uur en 5 minuten liep ik de magische rode mat op. Niet helemaal conform plan, maar evengoed dik tevreden. Ik finishte met een big smile en een vreugdesprongetje; dat is waar het uiteindelijk om gaat. Toch?

Na afloop heb ik samen met Edith, Daan en Niels een lekker drankje gedaan op het terras, kijkend naar de deelnemers die op dat moment nog bezig waren. Het was een fantastische dag, waar ik met veel plezier op terug zal kijken.

De statistieken:

Swim:

Afstand: 1.735 meter
Duur: 00:46:33
Bewogen duur: 00:44:29
Gemiddeld tempo: 2:41 min/100 meter
Gemiddelde snelheid: 2,2 mi/u
Totaal aantal slagen: 1.497
Gemiddelde slagsnelheid: 32 slagen/min
SWOLF: 62

Officiele Mylaps tijd: 00:46:44

Tijd overgang T1: 00:08:37

Bike split:

Afstand: 90,35 km
Duur: 2:58:24
Bewogen duur: 2:58:13
Gemiddelde snelheid: 30,4 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 30,4 km/u
Maximum snelheid: 41 km/u
Hoogte winst/verlies: 530m / 532m
Gemiddelde hartslag: 144 bpm
Hoogste hartslag: 165 bpm

Officiele Mylaps tijd: 02:58:15

Tijd overgang T2: 00:05:52

Run split:

Afstand: 20,84 km
Duur: 2:05:51
Bewogen duur: 2:05:45
Tempo: 6:02/km
Bewogen tempo: 6:02/km
Gemiddelde snelheid: 9,9 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 9,9 km/u
Maximum snelheid: 14,6 km/u
Hoogte winst/verlies: 29m/33m
Gemiddelde cadans: 152 stappen per minuut
Hoogste cadans: 187 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 166 bpm
Hoogste hartslag: 176 bpm