Iedereen heeft het wel meegekregen in het nieuws; het neerstorten van vlucht MH17. 295 mensen zijn omgekomen. Wat hun nationaliteiten waren vind ik niet eens relevant; want juist door in hokjes te denken gebeuren dit soort dingen..

Russen tegen Oekraïners, Palestijnen tegen Israeliërs…de wereld huilt.

Ik ga er verder niet zoveel over zeggen. Er wordt al genoeg over gezegd en gesproken. Ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Een diepe stilte lijkt me meer op zijn plaats. Een stilte waarin we de slachtoffers van deze verschrikkelijke ramp herdenken.

Wel kwam ik een gedicht van Toon Hermans tegen. Een gedicht waar ik me persoonlijk in kan vinden, maar ook een gedicht die me nu wel gepast lijkt.

Ga nooit heen zonder te groeten,
ga nooit heen zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
dat doet soms een hart zo’n pijn.
Wat je ’s morgens hebt verlaten,
kan er ’s avonds niet meer zijn.

– Toon Hermans –

Update: zoals sommige wellicht weten zit ik in het Kendang-orkest van het demo-team van Perguruan Pencak Silat Manyang. Vannochtend is bekend geworden dat Mas Charles, kaderlid, een van de slachtoffers is van de verschrikkelijke vliegtuigramp van MH17. Mijn gedachten gaan dan ook mede uit naar de familie en vrienden van Mas Charles.