Het is zondagochtend: 09:30. Ik heb me even opgefrist onder de douche en een ontbijtje gegeten.
Al gauw voegen zich ook neef Niels en broer Stefan, want om 10:00 is het zo ver: op naar Nijmegen voor de Zevenheuvelenloop.

Het beloofd een lange rit te worden. We boffen maar; vader Johan heeft zich bereid gevonden om als supporter en chauffeur mee te gaan naar Nijmegen. Het was inderdaad een dikke 2 uur rijden, maar  voor ons gevoel waren we er eigenlijk zo; de sterke verhalen waren niet van de lucht. Een parkeerplek zoeken en hoppa; op naar het startvak.

We waren ruim op tijd waardoor we nog wel even moesten wachten totdat we van start mochten gaan. Het nadeel hiervan is dat we in de kou stonden en dus ons best moesten doen om warm te blijven. Het moment dat de massa begon te bewegen en lopen kwam dus als geroepen.

Vanaf de start ben ik samen met mijn broertje op gaan lopen, daar wij hetzelfde tempo lopen. Niels heeft nog even achter ons aan gelopen, maar is op een gegeven moment z’n eigen race gaan lopen. Ons streven was een tijd onder de 1:20:00. Dat leek ons gelet op de heuvels en de drukte een mooie strakke tijd. Vader en coach Johan vond deze tijd iets te opportunistisch dus wij hadden een extra drive om juist ons doel te behalen. Het was de eerste keer dat we meededen aan deze loop, dus we wisten niet zo goed wat we moesten verwachten. We hadden ons van te voren een beetje gek lopen maken met het heuvelachtige landschap, dus we hadden verwacht dat het een zware loop zou worden. In de praktijk bleek dit echter heel erg mee te vallen. Nu wil ik ook niet beweren dat het een makkie was; uiteraard ging het allemaal niet vanzelf. Maar ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik van begin tot eind echt lekker gelopen heb!

De eerste 5 kilometer bestonden uit vals plat omhoog. In de praktijk hebben we hier echter niet zo veel van gemerkt. Op de Derdebaan kwamen we langs een golfbaan; niet vergeten om hier eens met gappie Daan een balletje te gaan slaan. Voor ons gevoel zaten we redelijk snel op de 10 kilometer, na ook de beruchte Zevenheuvelenweg te hebben getrotseerd. Hier werden we getrakteerd op de eerste serieuze klim, maar vooral ook een gigantisch mooi uitzicht. Wat een kick om al die lopers in de verte vanuit het dal de heuvel op te zien gaan! En wat een snelheid kan je maken heuvel afwaarts! Alsof je vliegt. Volgens de ‘statistieken’ is het 10 kilometer-punt tevens het zwaarste punt, maar zo heb ik het niet ervaren. Ook hier ging het allemaal redelijk gemakkelijk, en kon ik mooi samen met Stefan het tempo bewaren. Weer richting het centrum van Nijmegen werd het langs het parcours weer wat drukker en werd je richting de finish toegejuicht. Nog een korte eindsprint en vervolgens ben ik samen met Stefan in een tijd van 01:18:17 gefinisht. Neef Niels finisht niet veel later in een tijd van 1:27:14. Allemaal onze doelen bereikt: ik samen met Stefan binnen de 1:20:00 en Niels heeft de loop binnen de 1:30:00 gedaan. We mogen trots zijn op onszelf en dat zijn we dan ook.

Volgens de traditie van de ‘Horntjes’ hebben we onze verloren koolhydraten en eiwitten aangevuld met een patatje en een snackje. Niet heel verantwoord maar ach, je wilt wel eens wat. Nu nog een lange autorit naar huis; moe maar  voldaan. Het is een stuk stiller dan op de heenweg, maar niet minder gezellig. Niets is leuker dan een evenement als dit met zijn allen te beleven. Stefan en Niels maken zich al op voor de volgende loop: de beruchte Halve Marathon van Egmond. Ikzelf laat deze loop even aan mij voorbij gaan. Dit in verband met de voorbereidingen op mijn fietsavontuur. Maar misschien dat ik wel meega: als supporter.

De statistieken:

Afstand: 15,23 km
Duur: 01:18:37*
Tempo: 05:10 min/km
Gemiddelde snelheid: 11.63 km/u
Max. snelheid: 14,59 km/u
Hoogte winst/verlies: 162 meter/165 meter (dat zijn nog eens cijfers!)
Hoogste stijging: 26 meter
Hoogste daling: 38 meter

*Tijd en afstand wijkt (iets) af met de officiële meting van MyLaps. 

Ik heb met ingang van heden een official timingpartner! Deze stel ik dit weekend aan jullie voor! Stay tuned.