Het zal menigeen niet ontgaan zijn; de Giro was in Nederland. Met een ‘Grande Partenza’ in Apeldoorn en een etappe naar Arnhem en Nijmegen kleurde Gelderland 3 dagen roze.

Vooropgesteld; ik ben geen hele grote wielerfan. Ik volg de klassiekers maar daar is het wel een beetje mee gezegd. Ondanks dat het zeer uniek is dat een klassieker als de Giro start vanuit Nederland had ik in eerste instantie niet de behoefte om dat van dichtbij mee te maken. De massale drukte die bij dit soort evenementen komen kijken houden mij daarin altijd tegen. Toen Daan echter via zijn werk werd uitgenodigd door Remeha om samen met een introducee de Grande Partenza van dichtbij mee te maken zei ik geen nee; een uniek evenement, mooi weer, een barbeque en een dag samen op pad; wat wil je nog meer?

Vrijdagochtend 07:00. We zouden om 08:30 vanuit Grootebroek vertrekken om op tijd aan te komen in Apeldoorn. Ik had de nacht ervoor weinig geslapen omdat ik op moest treden op het bevrijdingsfestival in Assen. Toch viel het me mee hoe brak ik was. Ik kwam om 08:00 aan bij Daan zodat we nog tijd genoeg hadden voor een verse kop koffie. Na het gebruikelijke slap geouwehoer stapte we in de auto richting Apeldoorn. Hiervoor moesten we over de Houtribdijk, waar ik nog wat herinneringen heb liggen van vorig jaar. Natuurlijk stond de brug open, iets waar je op kan wachten als je met prachtig weer de dijk over moet. Gelukkig viel het mee en konden we na 5 minuten onze weg weer vervolgen. We vermaakten ons prima in de auto met muziek en sterke verhalen.

Omstreeks 10:00 kwamen we aan bij het hoofdkantoor van Remeha in Apeldoorn. We konden de auto daar prima parkeren. Het zonnetje begon al aardig te schijnen maar gelukkig hadden we allebei een korte broek mee. Bij Remeha kregen we weer een lekkere kop koffie en een gebakje. Het dag-programma werd aan ons medegedeeld alsmede de opstapplaatsen van de pendelbussen waar we gebruik van konden maken. Ook was er een poultje; degene die de juiste winnaar én de juiste eindtijd wist te raden kon leuke prijzen winnen. Ikzelf zette in op Tom Dumoulin met een eindtijd van 10:41. Overigens koos het merendeel van de deelnemers voor Tom Domoulin; de juiste eindtijd zou dus bepalend worden.

Na de briefing begaven we ons langzaam richting de bussen, waar we een lunchpakket kregen uitgereikt. De pendelbus bracht ons vervolgens naar Omnisport; de startlocatie van de tijdrit. Hier stonden alle tourbussen opgesteld en bevond zich ook de wielerbaan waar vanuit de renners hun tijdrit zouden starten. Het was heel erg bijzonder om alle teams met hun renners en fietsen eens van dichtbij te zien. Wat mij direct opviel is wat voor ‘circus’ de wielersport eigenlijk is. Alles zag er gelikt uit; van de fietsen en tacx-trainers tot aan de gepoetste banden van de tourbussen. Ik heb tijdritfietsen en carbon velgen in aantallen gezien die je normaal gesproken niet voor mogelijk houdt. Ook was het wel leuk om te zien wat voor verschillen er zijn tussen de verschillende teams en rijders; zo fietsen de renners van Etixx-Quickstep bijvoorbeeld gewoon warm tussen het publiek door terwijl Tom Dumoulin warm fietst achter een schotje waar niemand hem kan zien. Ook wist ik nooit dat renners zich warm fietsten met watten in de neus, welke watten vol zaten met menthol. Op deze manier zetten ze al hun luchtwegen open. Zo zie je maar dat je nooit te oud bent om te leren.

Nadat we alles wel hadden gezien begaven we ons richting de wielerbaan, om daar de officiële stad van de Giro mee te maken. Daar konden we nog even een wedstrijdje doen op een fietstrainer; zo snel mogelijk een kilometer afleggen. Met een minuut en nogwat seconden kwam ik net een paar seconden tekort om er met de winst van door te gaan. Helemaal leeggefietst en uitpuffend namen we plaats in de tribune om vanaf daar de eerste wielrenner aan zijn tijdrit te zien beginnen. Wat een spectaculair beeld was dit zeg. Honderden mensen die van 10 naar 0 aftelden waarna de wielrenner van het startpodium vertrok. Zo hebben we nog een aantal wielrenners zien vertrekken, todat we het wel gezien hadden. Op naar de tribune nabij de Naald, vlak voor de laatste bocht van het parcours.

Ondanks dat we werden gebracht door de pendelbus moesten we toch nog een kleine 10 minuten lopen. De zon scheen inmiddels best wel heftig aan de hemel zodat het aardig warm was. Eenmaal aangekomen bij de tribune konden we genieten van een lekker koel drankje en broodjes hamburger en worst, welke ter plaatse op de barbecue werden voorbereid. Dat we daar wel even aan toe waren. We hadden perfect zicht op alles wat voorbij kwam fietsen. Om de minuut kwam er een renner voorbij met een gigantische snelheid; heel gaaf om te zien. Een enkele keer werd er zelfs een wielrenner ingehaald door degene die na hem is vertrokken, wat betekend dat diegene een minuut heeft dichtgereden op zijn voorganger. Dan heb je er best wel de vaart inzitten.

Omstreeks 16:00 werd ons verzocht om weer naar het hoofdkantoor van Remeha te gaan, zodat iedereen op tijd aanwezig was voor de barbecue. In de pendelbus hebben we via de NOS-app live gekeken naar de tijdrit en eenmaal aangekomen bij Remeha konden we op het grote scherm de rit van Tom Dumoulin en Cancellara volgen. Supergaaf natuurlijk dat Tom Dumoulin de winst heeft gepakt en zich op dag 1 in het roze mocht hijsen. Met een tijd van 11.03 was hij de snelste renner van de dag. Daan en ik zaten met onze voorspelling er dus goed naast helaas. Geen prijzen voor ons.

Na de barbecue en nog een kop koffie zat ons dagje er wel op. Al muziek luisterend en napratend reden we weer richting Noord Holland, allebei zo rozig als een tientje. Ik had van te voren niet verwacht dat ik het zo leuk zou vinden. Mocht er weer een klassieker naar Nederland komen, wil ik zeker weer een kijkje komen nemen. Een echte aanrader.

Supertoffe dag gehad; thanx Daan.

Vond je dit leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit bericht via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.