Het einde van het jaar is weer aangebroken. Wat ging dit jaar weer gigantisch snel. Zoals gebruikelijk blik ik terug op de gebeurtenissen van afgelopen jaar. 2015 was een jaar waarin ik geen grootschalige avonturen had gepland. Toch heb ik zeker niet stil gezeten. Het jaar zou vooral in teken staan van de triathlon. Fantastisch nieuws vond ik het dan ook om te horen dat de wereldberoemde Ironman triathlon in 2015 naar Nederland zou komen; Maastricht om precies te zijn.

Ik begon het jaar met veel hardlopen. Mijn eerste rit op Shadowfax had ik in april. Ik ging toen meteen met fietsmaat William de Afsluitdijk over om een Grand Fondo te fietsen van 130 kilometer en meteen te trainen voor de Elfmerentocht welke een maand later op de agenda stond. Zoals vaker overschatte ik mijzelf en werd deze tocht zwaarder dan ik had verwacht. Op karakter heb ik de afstand van 130 kilometer kunnen volbrengen maar niet met liefde.

Mijn eerste echte avontuur was de Elfmerentocht op 9 mei 2015. Hoewel ik niet echt van plan was fietstochten te gaan doen dit jaar, heeft William mij toch om weten te halen. Deze tocht van 150 kilometer was te vergelijken met de Elfstedentocht die ik een jaar eerder had gefietst. De afstand maakte dat deze tocht minder zwaar zou worden. Schijn bedriegt echter. Het was koud, nat en winderig. Geen weer voor een mooi-weer fietser als ik in ieder geval. Toch hebben William en ik erg gelachen en de tocht met succes volbracht. Trots waren we dan ook met onze medailles.

Het werd inmiddels alweer langzaam zomer. Naast de gebruikelijke hardloop- en fietstrainingen werd het ook weer eens tijd om het zwembad op te zoeken. Een triathlon begint immers met een stuk zwemmen. Het zwembad was verbouwd en had een mooi buitenbad. Het was dan ook fijn en als vannouds om weer wat heerlijke zwemkilometers te maken. Het werden er uiteindelijk 4. Niet slecht, daar ik al een geruime tijd niet gezwommen had.

Begin juli had ik het lumineuze idee om al hardlopend van Callantsoog naar Den Helder te gaan. Dit zou neerkomen op zo’n 21 kilometer; een halve marathon. Het grootste gedeelte zou echter over het strand zijn, wat zorgde voor een leuke moeilijkheidsgraad. Het was deze dag mooi weer. Erg mooi. Te mooi. Grafheet zelfs. Deze run doopte ik dan ook al snel om tot Burningman. Ondanks dat het loodzwaar was had ik erg genoten. Het was heerlijk om in blote bast door de branding te lopen. Beetje mensen kijken en genieten van het prachtige weer. Wat zullen mensen wel niet gedacht hebben toen ze me zagen lopen in de brandende zon.

Medio juli was mijn eerste video-special een feit! Met medewerking van de Mechanieker in Amersfoort werd mij alles uitgelegd over bike-fitting. Het was een interessante en leerzame dag, waarin alle v00r- en nadelen van bike-fitting duidelijk werden gemaakt. Shadowfax werd aan de hand van een uitgebreide uitleg volledig afgesteld op mijn (triathlon-gerelateerde) wensen.

In de maand augustus zou een kennis van mij, de Great White, al zwemmend de oversteek gaan maken van Engeland naar Frankrijk. Vol spanning volgde ik zijn tocht in de nacht van donderdag op vrijdag. Het leek een lange tijd goed te gaan, maar uiteindelijk heeft Gert Jan de tocht moeten staken in verband met een schouder-blessure. Wat baalde ik voor hem zeg. Hier doe je het niet voor als sporter. Toch was ik apetrots op hem, ook vanwege het feit dat hij een gigantisch bedrag had opgehaald voor het goede doel; Spieren voor Spieren.

Mijn fiets, Shadowfax, heeft het in augustus 2015 tot een artikel in een tijdschrift geschopt. In een pagina-groot artikel in het Wielrenblad mocht ik vertellen over mijn speciale band met mijn fiets.

Eind augustus was het dan zo ver; mijn eerste triathlon. Het was een prachtige dag met veel zon en weinig wind. Ik had er dan ook erg veel zin in. Vele maanden trainen zouden worden beloond. Tijdens deze trainingen maakte ik ook voor het eerst kennis met het fenomeen ‘brick-training’; eerst een rondje fietsen en direct daarna een stuk gaan hardlopen. Een leuke maar zware vorm van trainen. De triathlon zelf ging boven verwachting goed. In een tijd van 2:36 finishte ik de triathlon waarin ik 1km moest zwemmen in open water, 40 kilometer moest fietsen en 10 kilometer moest hardlopen. Het was gaaf om over de finish te gaan, vergezeld door mijn dochter en aangemoedigd door mijn vrouw en vrienden.

Eind september was het tijd voor het laatste sportieve avontuur van dit jaar; de volledige Houtribdijk afrennen. Samen met Stefan zou ik een afstand van meer dan 30 kilometer gaan rennen. Hij als training voor de marathon van Amsterdam, ik voor de lol. Daan en William fietste mee en ook Rob, een vriend van Stefan, liep het laatste stuk mee. Daar ik niet getraind was voor deze lange afstand werd het vanaf zo’n 25 kilometer echt zwaar. Toch was het supertof om dit avontuur samen met deze mannen te hebben gedaan. Ik kijk er met veel plezier op terug, al zijn de littekens van de blaren nog steeds onder mijn voeten te zien. No pain, no gain zeggen ze wel eens….

Aanvankelijk zou ik geen goede doelen gaan ondersteunen dit jaar. Uiteindelijk wilde ik toch proberen om wat geld bij elkaar te krijgen voor een klein lokaal doel. Al zouden het maar een paar tientjes zijn; wie het kleine niet eert…..Het goede doel is uiteindelijk Stichting Freaky People geworden. Deze stichting zet zich met name in voor kinderen, jongeren en jong-volwassenen. Een doelgroep die, om wat voor reden dan ook, onvoldoende in staat is deel te nemen aan maatschappelijke en culturele activiteiten in het reguliere zorgaanbod. Activiteiten die o zo belangrijk zijn voor de maatschappelijke ontwikkeling van een kind. 8 oktober mocht ik de cheque overhandigen; ik had uiteindelijk toch een bedrag bij elkaar gekregen van € 205,00. Meer dan ik had verwacht.

Na de houtribdijkrun zat het seizoen er wel weer een beetje op voor me. Ik had al mijn (grotere) avonturen in 1 kaart samengevat, wat een tof overzicht gaf van de afstanden die ik heb afgelegd. Het blijft smaken naar meer. Naast het hardlopen, fietsen en zwemmen ben ik dit jaar ook begonnen met hiken. Ik heb wat toffe hiking avonturen in gedachten en wordt hierbij ondersteund door Salomon. Mijn eerste echte hike was een wandeling door het Robbenoordbos. Ik wil laten zien dat hiking minder suf is dan het klinkt. Dat is echter iets wat komend jaar meer vorm zal gaan krijgen.

En verder…

2015 is voor mij op een beroerde manier geeindigd. Vanaf medio oktober ligt mijn vrouw in het ziekenhuis en is zij er ernstig aan toe. Gelukkig is zij herstellende maar heeft ze nog een lange weg te gaan. Tot overmaat van ramp is in deze periode ook nog eens een dierbare overleden, waardoor het jaar op een verschrikkelijke manier tot zijn einde komt. Zaken zoals sport zijn dan ineens niets meer dan bijzaak. Een les die ik hieruit getrokken heb is dat je moet genieten van elkaar en de kleine dingen die het leven te bieden heeft. Fijn was het dan ook om er een nichtje bij te krijgen en weer in contact te zijn met mensen die ik al lang niet meer gesproken had.

2016…

Tja, en dan volgend jaar. Concrete plannen (of wensen) zijn er in de vorm van enkele halve marathons en de Challenge van Almere; een halve triathlon. De Ironman komt in 2016 nog even te vroeg maar in 2017 hoop ik er bij te zijn. Daarvoor zal er echter eerst nog veel getraind moeten worden en is een halve triathlon een logische keuze. Verder hoop ik nog wat mooie hike-avonturen te gaan beleven en misschien weer nieuwe spontane dingen op het gebied van sport en avontuur mee te mogen maken. Maar vooral hoop ik op een jaar vol gezondheid en geluk en even geen ellende. Dat zou fijn zijn!

Bedankt…

Natuurlijk wil ik mijn vrouw en dochter weer bedanken voor hun geduld en support, zoals eigenlijk elk jaar.

Stefan, William, Niels en Daan; bedankt voor de laughs en gezamenlijke (sportieve) uitjes. Volgend jaar weer? ;-P

Alle donateurs; dankzij jullie heb ik toch weer mooi een leuk bedrag opgehaald voor een goed doel.

de Vrienden van Sebastiaan: official timingpartner Kish.nl, Oburon Design, Catch Themes, Pegatin Pro; stuk voor stuk hebben ze mij weer gigantisch geholpen dit jaar. Al vind ik het erg jammer dat de samenwerking met Kish.nl tot een einde is gekomen.

Tot slot natuurlijk weer jullie; de lezers van SebastiaanHorn.nl en mijn Facebook-pagina: dank!

Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een sportief maar vooral gezond en gelukkig 2016.

Vond je dit leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit bericht via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.