De laatste week van het jaar is altijd goed voor lijstjes, terugblikken en jaaroverzichten. Middels deze weg wil ik zelf ook van de gelegenheid gebruik maken om terug te blikken op weer een bewogen jaar. Er is het afgelopen jaar veel gebeurd. Uiteraard veel positieve dingen, maar ook wat minder leuke dingen. Een terugkijk op afgelopen jaar aan de hand van tekst, wat foto’s en blogposts:

2014 stond voor mij, sportief gezien, vooral in het teken van fietsen en Cycling Holland. Ik weet het nog als de dag van gister; op zaterdag 4 januari 2014, bijna een jaar terug, zat ik voor het eerst in mijn leven op een racefiets. Onwennig reed ik de eerste kilometers, heen en weer wiebelend op de dunne bandjes. Eenmaal de smaak te pakken durfde ik wat harder te gaan. Wat was ik trots op mijn maximum snelheid van 41,04 kilometer.

Het avontuur Cycling Holland kreeg steeds meer vorm. Ook werden de afstanden die ik fietste steeds groter. Op 19 januari 2014 fietste ik al tot aan het standbeeld van Cornelis Lely, welke ongeveer halverwege de afsluitdijk staat. Bij elkaar was deze rit toch al goed voor 65,72 kilometer. Ik fietste op dat moment slechts 2 weken op een racefiets. Af en toe had ik ook nog even een hardloop-sessie tussendoor. Zo liep ik op 25 januari 2014 mijn langste afstand ooit, namelijk 25 kilometer. Op 24 februari fietste ik al, toen nog samen met Michael, de hele afsluitdijk. Ik weet nog heel goed dat Michael halverwege de rit een lekke band kreeg, waardoor ik de afsluitdijk alleen terug moest fietsen. Wat was dat een barre rit toen zeg! Het was koud, er stond een harde tegenwind en mijn benen waren helemaal verzuurd. Ik kwam ik maar amper vooruit. Uiteindelijk was deze rit goed voor maar liefst 115,7 kilometer; mijn eerste serieuze fietsafstand. Echter; Cycling Holland had maar liefst een afstand van ruim 400/500 kilometer (exacte afstand was toen nog niet bekend), dus er was nog een lange weg te gaan.

De trainingsafstanden werden steeds groter. Zo ben ik met de  fiets op visite gegaan bij mijn ouders en ook de afsluitdijk werd nog eens aangedaan. Echte vuurdoop was echter Cycling Zandvoort; 24 uur lang rondjes fietsen op Circuitpark Zandvoort. Tijdens dit evenement heb ik binnen 24 uur maar liefst 100 laps gereden; goed voor een afstand van 430,76 kilometer! Dit kon dan ook worden gezien als serieuze training voor Cycling Holland. Tijdens Cycling Zandvoort werden we (ik en Michael) bijgestaan door vriend Daan, David en de ouders van Michael. Ook neef Niels is nog even komen kijken. Daan en Niels zouden later in het avontuur Cycling Holland nog een belangrijke rol gaan vervullen.

Het avontuur Cycling Holland ben ik aanvankelijk met Michael aangegaan. Wegens een blessure, opgelopen tijdens Cycling Zandvoort, kon Michael helaas niet meer trainen. Ik heb dan ook veel met vriend en buurman William gefietst afgelopen jaar. Zo hebben we op maandag 9 juni 2014 meegedaan met de Fietselfstedentocht. Een fietstocht van zo’n 235 kilometer door heel Friesland, welke ik achteraf gezien toch wel als zwaarder heb ervaren dan Cycling Zandvoort.  Toch hebben we tijdens deze fietstocht ontzettend veel gelachen; van het moment dat je moet p**pen in Leeuwarden tot aan de vele heee’s die we onderweg te horen hebben gekregen. In de maand juli heb ik een uitgebreid sportmedisch onderzoek laten doen. Dit in verband met een overslag in mijn hartslag. De resultaten van dit onderzoek wezen echter uit dat er niets ernstigs aan de hand was en dat ik meer dan fit was. Ik kon dus met gerust hart (letterlijk en figuurlijk) Cycling Holland doorzetten. In de maand juli werden we opgeschrikt door de vliegramp van MH17, een ramp die ook ik niet ongemerkt aan mij voorbij kon laten gaan. Zoals sommige wellicht weten zit ik in het Kendang-orkest van het demo-team van Perguruan Pencak Silat Manyang. Onder de inzittenden van het verongelukte toestel bevond zich ook Mas Charles, kaderlid van deze vereniging.

Ik speelde al lang met het idee om mijn sportieve avonturen op een interactieve manier met iedereen te delen. Ik wilde iedereen letterlijk meenemen met de fiets, of tijdens het hardlopen of zwemmen. Ontzettend blij was ik dan ook (nog steeds uiteraard) met de komst van een official media-partner: iCulture. Eind juli was een zeer warme periode. De zon scheen volop en de temperaturen waren tropisch te noemen. Dit hield me echter niet tegen om William op zijn vakantie-adres op te zoeken. Samen zouden we een lus gaan rijden van de Amstel Gold Race Experience. Dit was me een lesje in nederigheid wel zeg! Het heuvelachtige (zeg maar gerust bergachtige) landschap van Limburg maakte het mij niet makkelijk. Terugdenkend aan de Kruisberg voel ik de pijn in mijn longen weer opkomen. Confronterend was ook mijn eerste ontmoeting met de Vaalserberg, op weg naar het hoogste punt van Nederland. Deze beklimming was als onderdeel van de route een belangrijk onderdeel van Cycling Holland. Het was een loodzware beklimming, vooral ook vanwege de temperatuur en de eerdere beklimmingen van die dag. Al met al een leerzame training, toch ook weer goed voor een afstand van 99,60 kilometer.

Een datum voor het grote avontuur, Cycling Holland, was bekend. Vrijdag 5 en zaterdag 6 september 2014 zou het allemaal moeten gebeuren. Er moest echter nog een hoop worden gepland. Zo was de definitieve route nog niet bekend en ook alle logistieke problemen eromheen moesten nog worden getackeld. Michael had ondertussen bekend gemaakt definitief niet mee te zullen fietsen, wat uiteindelijk ook resulteerde in een volledige terugtrekking uit het project Cycling Holland. Een beslissing waarvan ik tot op de dag van vandaag nog steeds heel erg baal dat deze gemaakt is, vooral omdat we samen de uitdaging aan zouden gaan. Het is echter niet anders. Gelukkig sprongen vriend Daan en neef Niels bij om mij bij te staan tijdens de grote fietstocht, samen met Pieter en Marijke van BUJOmobiel. Ondertussen was Nederland nog even in de ban van de Ice-bucket challenge; ook ik kwam er niet onderuit.

Na een welverdiende vakantie in België was het zover; Cycling Holland. Vrijdagmiddag 5 september 2014 begon mijn fietstocht bovenop de dijk in Groningen, op het Noordelijkste punt van (vasteland) Nederland.
23 uur en 3 minuten later kwam ik aan op het meest zuidelijke punt van Nederland. Daar werd ik opgewacht door mijn vrouw, dochter, vader, moeder, ooms en tantes. Mijn broertje, Stefan, heeft de laatste 10 kilometer met mij meegelopen; vanaf de top van de Vaalserberg tot aan het eindpunt. 437,68 kilometer heb ik afgelegd, constant in de gaten gehouden door mijn team. Ik zie het dan ook als een prestatie die we met zijn allen hebben neergezet. Zonder hen was dit niet mogelijk geweest.

Het moment van aankomst gaat nog regelmatig door mijn gedachten. De vreugde die doorklonk in mijn schreeuwende vrouw en dochter toen ze me aan zagen komen, de handen in mijn rug toen ze mij de laatste meters duwde richting Grenspaal 12, mijn familie die speciaal voor dit moment helemaal naar Limburg waren gekomen, de verbaasde blikken van andere wielrenners bij Hoeve de Eik, toen ik ze vertelde waar ik vandaan kwam..dit alles maakte het meer dan waard. Cycling Holland is een avontuur waar ik nog lang op kan teren. As we speak ben ik een mooie film aan het monteren. Danzijk official mediapartner iCulture zijn er toffe beelden gemaakt onderweg. Hier gaat echter meer werk in zitten dan gedacht, maar jullie geduld zal worden beloond.

Op vrijdag 3 oktober 2014 heb ik de cheque overhandigd aan het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Dit was het goede doel welke gekoppeld was aan Cycling Holland. Uiteindelijk is er met de fietstocht en alles eromheen een bedrag opgehaald van € 4.135,00. Niet het streefbedrag van € 5.000,00 wat ik aanvankelijk voor ogen had, maar al met al (zeker gezien de omstandigheden) was ik bijzonder trots dit bedrag te mogen overhandigen. Leuk en leerzaam was het ook om te spreken met de heer Henri van Luenen; manager research van het Antoni van Leeuwenhoek. Het opgehaalde geld is in goede handen terecht gekomen, daar ben ik van gerust. Ik hoop dat er de komende jaren veel mooie dingen gaan  gebeuren op het gebied van kanker-onderzoek. Het bedrag is weliswaar een druppel, zeker gezien de kosten die kanker-onderzoek met zich meebrengt, maar duizenden druppels vormen toch een plas water, en uiteindelijk een oceaan. Een oceaan van hoop, zoals ik eerder al eens heb gezegd.

En verder…

Naast de sportieve prestaties was 2014 ook een jaar waarin ik ben beëdigd als kandidaat-gerechtsdeurwaarder. Alleen nog een scriptie maken en mijn stage goed doorlopen en mijn diploma is een feit. Er zijn nieuwe vrienden gekomen, bestaande vriendschappen sterker geworden en helaas ook vriendschappen verbroken. Er zijn familiebanden aangehaald, maar helaas ook een dierbare verloren. Een echt jaar met zijn ups en downs dus. Toch kijk ik tevreden terug. Ik ben er alleen maar sterker door geworden en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.

2015…

Wat zal 2015 voor mij brengen? Wie het weet mag het zeggen. Er staan geen grote sportieve avonturen op de agenda. Ik zal mij thuis gaan storten op de zolder. Deze moet verbouwd worden tot stoere tienerkamer. Ik ben iemand met 2 linkerhanden, dus dit zal ook een aardig avontuur gaan worden. Ik hoop mijn opleiding met goed resultaat af te ronden. Met mijn website en  Facebook-pagina gaat het de goede kant op. Ik heb al wat leuke win-acties kunnen doen met unieke prijzen. Ook weten vooraanstaande merken mij al te vinden voor het doen van reviews, zoals Jabra, Fi:Zi’k, Lifeproof en Trion:Z. Ik hoop dit in 2015 met succes door te kunnen zetten. Ook zou het tof zijn als het geven van lezingen wat meer van de grond komt. Verder heb ik het hardlopen weer een beetje opgepakt. Ik hoop in 2015 samen met mijn broer Stefan en neef Niels die Houtribdijk nog een keer te bedwingen. Dit zal een run worden van zo’n 32 kilometer, dus een klein mini-avontuur welke absoluut niet onderschat moet worden. In augustus 2015 zal ik meedoen met de kwart triathlon van Anna Paulowna; mijn debuut in de triathlon-sport. Alle kennis welke ik heb opgedaan met hardlopen, zwemmen en fietsen ga ik samenbrengen in één discipline. Als alles goed gaat wil ik in 2016 weer een mega-avontuur aangaan: de Ironman van Maastricht. Tijd zal het leren..

Bedankt…

Rest mij middels deze weg nog een aantal mensen die ik wil bedanken. Het gevaar is dan ook meteen dat ik mensen vergeet; ik hoop dat het mij vergeven wordt. Ik wil in het bijzonder bedanken:

Mijn vrouw en dochter; dank jullie wel voor jullie eindeloze geduld en begrip het afgelopen jaar. Jullie hebben het niet altijd even makkelijk gehad met al dat gefiets en gesport van mij.

Mijn ouders: dank weer voor jullie eindeloze steun. Ook was het fijn dat jullie aanwezig waren bij de finish van Cycling Holland.

Mijn familie: stuk voor stuk schatten. Oom Manus en tante Marga; dank voor het ter beschikking stellen van de camper tijdens Cycling Zandvoort en Cycling Holland. Maar ook de rest, die tijdens Cycling Holland bij de finish was komen opdagen. Uiteraard mijn broertje; thanx for the inspiration en motivation!

Daan en Niels: helden! Jullie hebben Cycling Holland mede mogelijk gemaakt! Ik ben jullie daar eeuwig dankbaar voor!

BUJOmobiel: Pieter en Marijke. Wellicht een ietwat moeizame start maar wat heb ik veel aan jullie gehad! Van de complete revisie van ‘Shadowfax’ tot aan de eindeloze steun tijdens Cycling Holland. Dank jullie wel.

iCulture: supergaaf dat jullie mijn official mediapartner zijn geworden. er zullen vele mooie beelden volgen de komende tijd!

Alle sponsors van Cycling Holland: ook jullie hebben Cycling Holland mede mogelijk gemaakt! Waanzinnig bedankt daarvoor!

Alle donateurs: dankzij jullie is het gigantische bedrag van € 4.135,00 opgehaald! Een speciale dank gaat onder andere uit naar de vrienden van WAF, waardoor het donatie-bedrag nog een super eindspurt heeft gemaakt.

de Vrienden van Sebastiaan: official timingpartner Kish.nl, Oburon Design, Catch Themes, Pegatin Pro; stuk voor stuk hebben ze mij weer gigantisch geholpen dit jaar.

Alle lezers van SebastiaanHorn.nl: dank! voor het komende jaar wil ik mijn site en Facebook-pagina nog interessanter voor jullie maken. Spread the word. Dank voor al jullie berichtjes en reacties.

Dames en heren: de beste wensen voor 2015! Dat komend jaar maar veel geluk, gezondheid en voorspoed mag brengen. En uiteraard: veel sportieve prestaties! Want onthou: denken dat je het kunt is al de helft! Just do it! Voor komend jaar daag ik jullie weer uit om iets unieks te doen. Iets avontuurlijks. Niet voor de faam of de erkenning. Gewoon, om jezelf te bewijzen dat je het kan!

– Sebastiaan Horn.